Ο Κέρβερος .

Αν ο Ηρακλής κατάφερε να πραγματοποιήσει έντεκα άθλους και να γυρίσει ζωντανός στην Τίρυνθα, στο δωδέκατο και τελευταίο άθλο, ο Ευρυσθέας ήταν σίγουρος ότι δεν θα τα κατάφερνε. Γιατί τον έστελνε να μπει στον Άδη και να του φέρει ζωντανό τον Κέρβερο!
 

    Ο Κέρβερος ήταν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια και ουρά που είχε στην άκρη της ένα κεφάλι φιδιού. Στεκόταν άγρυπνος φρουρός στην πύλη του Άδη, δεν πείραζε εκείνους που ήθελαν να μπουν αλλά κατασπάραζε όλους όσους τολμούσαν να βγουν. Πώς ήταν λοιπόν δυνατόν να μπει ο Ηρακλής, που ήταν άνθρωπος θνητός, στον Άδη και να καταφέρει να βγει;

Τα μήλα των Εσπερίδων .

Έτσι, ο Ηρακλής ξεκίνησε για τον ενδέκατο άθλο του που ήταν ο πιο δύσκολος κι επικίνδυνος από τους προηγούμενους. Σε μια μακρινή χώρα υπήρχε ένας κήπος με μια πελώρια μηλιά, που έκανε χρυσά μήλα. Σ' αυτόν τον κήπο κατοικούσαν μερικές νύμφες, οι Εσπερίδες, και μόνο αυτές μπορούσαν να κόβουν τα χρυσά μήλα. Για να μην πλησιάζει κανείς αυτό το μοναδικό δέντρο, το φύλαγε μέρα και νύχτα ένα φίδι με εκατό κεφάλια, τυλιγμένο στον κορμό του.

 Καθώς προχωρούσε προς τη χώρα των Εσπερίδων ο Ηρακλής, έφτασε στον Καύκασο. Στο βουνό αυτό ο Δίας είχε αλυσοδέσει τον Προμηθέα για να τον τιμωρήσει επειδή είχε κλέψει τη φωτιά από τους θεούς και την είχε δώσει στους ανθρώπους. Και σα να μην έφτανε αυτό, ένας πελώριος αητός ερχόταν κάθε μέρα και του έτρωγε το συκώτι, που τα βράδυα ξαναφύτρωνε στο σώμα του καινούριο.

Τα βόδια του Γηρυόνη

Κι ήρθε η σειρά του δέκατου και του τελευταίου άθλου, όπως είχε υποσχεθεί ο Ευρυσθέας αρχικά.

    Μακριά προς τη δύση, βρισκόταν μια χώρα όπου κατοικούσε ένας τερατώδης άνθρωπος που ονομαζόταν Γηρυόνης. 

Ο άνθρωπος αυτός είχε δυο πόδια αλλά από τη μέση και πάνω χωριζόταν σε τρεις ανθρώπους. Είχε δηλαδή, τρία κορμιά, τρία κεφάλια και έξη χέρια.

Ο  Γηρυόνης είχε ένα ξακουστό κοπάδι από κόκκινα βόδια, μεγάλα και παχιά, που όμοιά τους δεν υπήρχαν πουθενά στον κόσμο. Το κοπάδι του, εκτός από τον ίδιο το φύλαγαν ο πιστός βοσκός του Ευρυτίωνας, που ήταν σωστός γίγαντας και ένας τρομερός σκύλος, με δυο κεφάλια, που τον έλεγαν Όρθο. Ο Ηρακλής, λοιπόν, ύστερα από προσταγή του Ευρυσθέα, έπρεπε να πάει στη χώρα του Γηρυόνη και να τα φέρει στην Τίρυνθα.

Η ζώνη της Ιππολύτης .

 Στο μακρινό Πόντο ζούσε μια φυλή αμαζόνων, Ήταν όλες τους όμορφες γυναίκες, αλλά σκληρές και περήφανες πολεμίστριες. Ήταν άριστες ιππεύτριες και περίφημες στην τέχνη της τοξοβολίας. Τη βασίλισσά τους την έλεγαν Ιππολύτη και την ξεχώριζε εύκολα κανείς από τις άλλες γιατί φορούσε μια ολόχρυση ζώνη. Έλεγαν πως ήταν κόρη του θεού Άρη και πως τη ζώνη της την είχε χαρίσει ο πατέρας της για τη γενναιότητά της στις μάχες. 

    Μια μέρα ο Ευρυσθέας κάλεσε κοντά του τον Ηρακλή:
-Η κόρη μου Αδμήτη, του είπε, έχει μάθει ότι η βασίλισσα των Αμαζόνων του Πόντου φοράει μια χρυσή και περίτεχνα κεντημένη ζώνη. Αυτή την ζώνη μου ζήτησε να της χαρίσω και αποφάσισα να στείλω εσένα να μου τη φέρεις. Θα ξεκινήσεις αμέσως για τον Πόντο και δεν θα ξανάρθεις στην Τίρυνθα αν δεν φέρεις μαζί σου τη ζώνη της Ιππολύτης.

Ο ταύρος του Ποσειδώνα .

Ο 8ος Αθλος του Ηρακλή. 
-Θα πας στην Κρήτη, Ηρακλή, είπε ο Ευρυσθέας στον Ηρακλή, και θα μου φέρεις τον άγριο ταύρο του βασιλιά Μίνωα.
 

    Η θεά Ήρα που παρακολουθούσε από κοντά τον Ηρακλή

και ήταν αυτή που διάλεγε μέσα από τη σκέψη του Ευρυσθέα τα τέρατα που τον έστελνε να σκοτώσει ή να δαμάσει, πίστευε ότι αυτή τη φορά θα δείλιαζε και δεν θα δεχόταν να αντιμετωπίσει τον ταύρο του Ποσειδώνα. Μα έκανε λάθος.

    Αλλά ποιος ήταν αυτός ο ταύρος;

    Στην Κρήτη βασίλευε εκείνη την εποχή ένας ξακουστός βασιλιάς, ο Μίνωας. Μια μέρα καθόταν μόνος στην ακτή και κοίταζε την ήσυχη θάλασσα. Η θάλασσα ήταν το βασίλειο του θεού Ποσειδώνα. Και τότε , έκανε μια σκέψη. Μια κάπως παράξενη σκέψη:

    "Αν δω κάτι να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα, θα το θυσιάσω στο θεό Ποσειδώνα".

Τα άλογα του Διομήδη .

Έξη άθλους είχε κάνει ο Ηρακλής και ο Ευρυσθέας κόντευε να σκάσει από το κακό του γιατί δεν είχε πάθει τίποτα ο ανιψιός του. Αυτή τη φορά όμως θα τον έστελνε κάπου μακριά ν' αντιμετωπίσει τον πιο φοβερό κίνδυνο. Θα τον έστελνε στη Θράκη να του φέρει τα άλογα του Διομήδη.
 

    Ο Διομήδης ήταν βασιλιάς της Θράκης και γιος του θεού Άρη. Ο Άρης του είχε χαρίσει τέσσερα άλογα που αντί για χορτάρι έτρωγαν ανθρώπους! Λεγόταν μάλιστα ότι κάθε ξένο που έφτανε στο παλάτι του, ο Διομήδης τον έριχνε τροφή στα άλογά του. Αυτά τα τρομερά άλογα έπρεπε να πάρει ο Ηρακλής, αφού θα αντιμετώπιζε πρώτα τον Διομήδη και να τα φέρει από τη Θράκη στην Πελοπόννησο!

Ο στάβλος του Αυγεία .

Ο Ηρακλής και ο 6ος Άθλος του ....
Στην Ηλεία, που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, ζούσε ένας ονομαστός βασιλιάς, ο Αυγείας. Έλεγαν γι' αυτόν ότι ήταν γιος του Ήλιου και ότι τα μάτια του άστραφταν έτσι όπως αστράφτουν οι αχτίδες του Ήλιου το πρωί.
 

    Ο Αυγείας είχε στην κατοχή του πολλά κοπάδια με βόδια, που το βράδυ τα έκλεινε σ' ένα μεγάλο στάβλο. Σιγά σιγά ο στάβλος αυτός γέμισε από κοπριά.

 

-Στο βασιλιά Αυγεία θα πας, εξήγησε ο Ευρυσθέας στον Ηρακλή. Εκεί θα κάνεις τον έκτο άθλο σου.

-Μήπως υπάρχει κανένα λιοντάρι ή κανένα τρομερό φίδι που απειλεί τους κατοίκους της Ηλείας και πρέπει να το σκοτώσω; ρώτησε ο Ηρακλής.

-Όχι δεν πρόκειται για κανένα θηρίο, Ηρακλή. Δεν θα χρειαστεί να παλέψεις ούτε να πολεμήσεις εκεί που θα πας. Ωστόσο μη νομίζεις ότι είναι εύκολος ο άθλος σου αυτός. Ο Αυγείας σε θέλει για να του καθαρίσεις το στάβλο από την κοπριά, σε μια μέρα. Αν όμως δεν το καταφέρεις αυτό, θα μείνει όλη σου τη ζωή στο παλάτι του να τον υπηρετείς και να του καθαρίζεις τον στάβλο.